به مساله تربیت که بعد از تولد،اولین قدم انجام وظیفه پدران و مادران می باشد و از اهمیت ویژه ای برخوردار است،اختصاص دارد که طی آن ضرورت تربیت،روش ها،اصول تربیت،مفاهیم کلیدی تربیت و … عنوان شده ونظریات چند تن از بزرگان این رشته،به طور اختصار بیان شده است.
گر تقویت کنی ز فلک بگذرد بشر
ور تربیت کنی به ثریا رسد ثری
وقتی فردی صفات و خصایص اخلاقی و معنوی که ویژه انسان است را یاد می گیرد و تحت تاثیر فضایل اخلاقی به انجام اموری دست می زند می گوییم آن فرد تربیت یافته است.
پس تربیت به معنی وسیع کلمه عبارت است از هر عمل یا فعالیتی که واجد اثر سازنده بر روی جسم و روح و شخصیت و شایستگی مادی و معنوی فرد داشته باشد
2- خوشا به حال کودکی که که در هر مرحله زندگی،مربی او کسی باشد که بتواند رفته رفته او را به آن چنان ترقی و تعالی و قدرتی نایل گرداند که لازمه تحقق سرنوشت انسانی اوست(موریس دبس)
1- تربیت موجب سازندگی و برازندگی انسان هاست،به وسیله ی تربیت انسان به کرامت،عزت،احترام،شجاعت،نوع دوستی،سلامت نفس و سلامت شخصیت دست می یابد.
2- تربیت موجب کسب استقلال و آزادی بشر می شود.آزادی و استقلال یعنی انتخاب مسئولیت،زیرا کسی که آزاد نبشد مسئول هم نخواهد بود.رشد طبیعی آدم،باید توام با آزادی نسبی و ارضای طبیعی نیاز های روانی مختلف،رشد یابد تا تکامل تدریجی به صورت هماهنگ و متعادل در جسم و روح به ثمر برسد.
3- تربیت امری مهم و از ضروری ترین نیاز های بشری است و سبب نجات انسان از اسارت ها،جهل ها و بندگی هاست.تربیت رکن اساسی در صعود یا سقوط انسان هاست.
4- مساله تربیت مساله حیات ملت هاست و ریشه ی بساری از فضایل و رذایل در آن است،تربیت سازنده افراد اجتماع است و افراد اجتماع هم سازنده اجتماع سالم هستند.
5- چنان که شاعر بزرگ فردوسی می فرماید:
چو خواهی که نامت بماند به جای
پسر را خردمندی آموز و رای
چو فرهنگ و رایش نباشد بسی
بمیری و از تو نماند کسی
خردمند و پرهیز کارش برآر
گرش دوست داری،بنازی مدار
بیاموز پرونده را دسترنج
وگر دست داری چو قارون گنج
پسر را نکو دار و راحت رسان
که چشمش نماند بدست کسان